“Herman i Kunegunda”
Według mojej wiedzy historia hodowli rarogów górskich (Falco biarmicus) w Polsce zaczyna się w latach 90-tych w Stacji Badawczej PZŁ w Czempiniu. Dwie pary tych rarogów są przodkami polskiej populacji hodowlanej. Niestety, stopniowo pokrewieństwo narastało i kolejne pokolenia nie są już tak dorodne jak ich przodkowie. Oczywiście i teraz trafiają się duże osobniki, ale rzadziej niż poprzednio. W świadectwach cites w dwóch przypadkach wymieniono podgatunek raroga górskiego i był to falco biarmicus erlangeri, a w dwóch nie określono podgatunku.
Istnieje pięć uznanych podgatunków:
- F. b. biarmicus
- F. b. feldeggii
- F. b. tanypterus
- F. b. erlangeri
- F. b. abyssinicus
Na terenie Europy występuje Falco biarmicus feldegii . Możemy spotkać go we Włoszech i Sycylii. Są to ptaki bardzo zbliżone swoim wyglądem do raroga zwyczajnego (Falco cherrug), zwłaszcza w szacie młodocianej. Niestety, liczebność tego podgatunku dramatycznie spadła. Prawdopodobnie poprzednie podawane liczebności były zbyt optymistyczne. Andreas Corso w Biodiversity Journal, 2018, podaje, że cyt” Ogólna liczba to nie więcej niż ok. 200 par lęgowych na całym świecie.” Jeszcze w 2015 roku podawano liczebność we Włoszech 140-172 par , a w 2017 r liczebność zaktualizowano do 60-80 (106) par. O wiele gorzej wygląda to w Turcji, gdzie w 2015 r. podawano 300-600 par, a już w 2017 liczebność skorygowano na 20-30 (50) par. Jeżeli ta tendencja się utrzyma, to ten podgatunek wymrze w naturalnym środowisku i nie wiem, czy jego powrót nie będzie wymagał utworzenia programu reintrodukcji, jak to miało miejsce z sokołem wędrownym. Niestety, może być to trudniejsze ze względu na małą ilość tych ptaków w hodowlach. Jednak dopóki ten gatunek występuje w naturalnym środowisku, należało by zastanowić się nad przyczynami wymierania i spróbować odwrócić ten trend. Jako przyczyny wymierania podaje się:
-chemizację środowiska,
-zalesianie,
-nielegalny odstrzał,
-nielegalne pozyskanie jaj i piskląt.
Niestety, ten ostatni element przypisywany jest sokolnikom, lub bardziej ludziom, którzy się pod sokolników “podszywają”. Powinniśmy ten proceder zwalczać i po to podpisano Konwencję Waszyngtońską, żeby takie sprawy regulować (świadectwa CITES).
Rarogi górskie są to ptaki długowieczne, samiec “Cipiór” przeżył 23 lata. W dobrych warunkach hodowlanych są zdolne do rozrodu w wieku nawet 18 lat. Jeden z moich samców ma 17 lat i stu procentowe zalężenie jaj.
Jednak zmiany są potrzebne, zmienność genetyczna daje szansę na silne i zdrowe potomstwo. Zainteresowałem się opisywanym wcześniej podgatunkiem raroga górskiego, Falco biarmicus feldegii. W sezonie lęgowym 2019 w Niemczech kupiłem samca tego podgatunku. Otrzymał imię Herman,
a w tym roku zakupiłem samicę o imieniu Kunegunda.
Oczywiście obydwa ptaki mają świadectwa “cites” wydanie przez niemieckie urzędy. Dwa ptaki odmiennej płci to jeszcze nie para. Prawdopodobnie musi upłynąć jeszcze co najmniej dwa-trzy lata zanim ptaki uzyskają dojrzałość do rozrodu. Mam jednak nadzieję, że kiedyś będę polował z ich potomstwem.
https://www.researchgate.net/publication/321012060_SEXING_LANNER_FALCON_IN_THE_FIELD