Rdza kory wejmutki – Cronartium ribicola, klasa: Podstawczaki (Basidiomycetes). Choroba jest nazywana również rdzą wejmutkowo-porzeczkową.

Rdza kory wejmutki – Cronartium ribicola, klasa: Podstawczaki (Basidiomycetes). Choroba jest nazywana również rdzą wejmutkowo-porzeczkową.

Występowanie. Cronartium ribicola poraża wejmutkę i inne sosny pięcioigielne w każdym wieku. Ze względu na małe rozpowszechnienie wejmutki w Polsce nie ma większego znaczenia gospodarczego.

Objawy i przebieg choroby podobne są do objawów rdzy kory sosny, jednak rzadziej występuje tu zamieranie wierzchołków. Na gałęziach w miejscu porażenia powstają wrzecionowate zgrubienia. Porażone gałęzie boczne, zwłaszcza silniej ocienione, szybko zamierają. Porażenie strzał młodszych drzew powoduje słaby wzrost, krzewiasty rozwój i żółtozielone przebarwienie igieł, a w końcu śmierć drzew. U starszych drzew może upłynąć 20 lat od infekcji do zabicia drzewa. W miejscu infekcji występują wycieki żywicy, a jeśli choroba trwała wiele lat, również nekrozy kory. Igły zostają zainfekowane zarodnikami podstawkowymi późnym latem lub jesienią. Wiosną następnego roku lub dopiero po kilku latach pojawiają się na pędach spermogonia, a następnie żółtopomarańczowe ecydia (stadium wiosenne), z których zarodniki przenoszą się na liście porzeczek. Na górnej stronie liści pojawiają się rdzawe uredinia. Uredospory przenoszą grzyb na inne liście i krzewy porzeczek. Pod koniec lata powstają teleutospory, które jeszcze przed opadnięciem liści wytwarzają zarodniki podstawkowe, infekujące sosnę.

Warunki sprzyjające. Obecność porzeczek w pobliżu wejmutki.

Zwalczanie. Zapobieganie rozprzestrzenianiu się rdzy przez usuwanie drugiego żywiciela, tzn. porzeczek, jest w praktyce niewykonalne i dlatego ogranicza się do starannego usuwania chorych wejmutek. Rdzę kory wejmutki można zwalczać za pomocą fungicydów. W praktyce stosuje się niekiedy chemiczne zwalczanie w szkółkach.