Opadzina modrzewia – Meria laricis

Opadzina modrzewia – Meria laricis, grupa: Grzyby niedoskonałe (Fungi imperfecti)

Występowanie. Choroba powoduje dość duże szkody w szkółkach i młodszych uprawach. Szczególnie wrażliwy jest modrzew europejski, nieco odporniejszy – modrzew japoński.

Objawy. W maju igły żółkną, a następnie brunatnieją i więdną. Przebarwienia występują najpierw na dolnych gałązkach i stopniowo przesuwają się ku górze. Część obumarłych igieł od razu opada, część utrzymuje się przez dłuższy czas na gałązkach. Jeśli porażenie jest silne, jednoroczne i dwuletnie sadzonki często giną.

Przebieg choroby. Patogen rozwija się wyłącznie w iglach. Podczas wilgotnej pogody ukazują się w szparkach oddechowych na dolnej stronie igieł liczne trzonki konidialne, na których końcach tworzą się zarodniki. Pod lupą pęczki trzonków konidialnych wyglądają jak białe punkty. Grzyb zimuje w igłach opadłych lub wiszących na gałązkach i na wiosnę wytwarza rozprzestrzeniające go zarodniki.

Warunki sprzyjające. Obfite opady wiosną.

Zwalczanie. Środki zapobiegawcze wynikają z wymagań ekologicznych grzyba, który może porażać modrzew tylko podczas dużej wilgotności powietrza. Szkółki modrzewiowe należy zakładać w miejscach przewiewnych i niezbyt ocienionych. W razie stwierdzenia pierwszych objawów choroby można z dobrym skutkiem zastosować kilkakrotne opryskiwanie fungicydami organicznymi, w odstępach 2-3 tygodni, od czerwca do sierpnia, oraz dodatkowo raz w październiku. Można wygrabiać i utylizować igły spod zakażonych modrzewi.  Ponadto należy zaniechać na kilka lat wysiewu modrzewia w szkółkach, w których wystąpiła opadzina.